Het is de quinta essentia van elk ontwikkelingsproces zowel op individueel – als op collectief niveau: loslaten. Dat wat niet meer dienend is teruggegeven wordt aan het leven. Het meest eenvoudige en natuurlijke wat er is, maar desondanks voor ons mensen vaak uiterst moeilijk. Zo gehecht als wij kunnen zijn aan dat wat ‘van’ ons en aan de zekerheid die ons dat geeft, ook al betalen we daar een prijs voor. Moet die prijs te groot worden, met alle ellende die daarbij hoort, of kan het ook zonder dat?

Kunnen we ook ontspannen in de onzekerheid die nu eenmaal hoort bij elke verandering en er op vertrouwen dat het universum met ons is, ook als het niet gaat zoals wij willen? In mijn verhaal maak ik dankbaar gebruik van een aantal tot strips getransformeerde parabels over dit thema uit nieuwe boek dat in het najaar gaat uitkomen: ‘Strip op de horizon; wijsheid voor onderweg’

Hans Wopereis (1962) is zelfstandig begeleider van teams en organisaties die hun bezieling meer centraal willen stellen en de patronen die hen daarvan afhouden willen leren kennen en doorbreken. Tevens biedt hij een Masterclass aan voor mensen in eindverantwoordelijke functies, leiderschapsexpedities naar de woestijn en de Himalaya, en een Herinnerkring voor mensen die hun persoonlijke ontwikkeling willen onderhouden. Sinds 2021 zelfstandig, daarvoor ruim 30 jaar verbonden geweest aan het ITIP School voor leven en werk, waar hij mededirecteur van was. Auteur van ‘Het licht en de korenmaat; je ziel als werkgever’ en ‘Bezieling werkt; 8 bronnen van groei en ontwikkeling in organisaties’.