We kennen Ewald al jaren, dus als we vlak voor de afspraak, die we maakten voor een klein interview over zijn gedachten bij de festivalposters die hij ter ere van het 10-jarig bestaan van het Kennisfestival maakte, kunnen we hem makkelijk even appen ‘hé kan het ook nu in plaats van om 11 uur?’ 3 minuten later hebben we hem aan de lijn. Met zijn gebruikelijke ‘hoe is ’t jongen?’ begint het gesprek.

Na het uitwisselen van de beste wensen, de laatste bands, concerten die er aan komen en natuurlijk het doornemen van de ‘must sees’ op de komende editie ven Eurosonic/Noorderslag is het tijd voor de eerste vraag ‘wat was tien jaar geleden je gedachte achter het logo? ’Hahah’, lacht Ewald hard, ‘niks, Ik moest wat maken, huppakee. Nee haha, jullie hadden de mooie gedachte om de sessies en bijeenkomsten die jullie al deden wat anders aan te pakken en in een andere vorm te gieten. In een echte festivalvorm. En daar hoorde een logo bij. Dat heb ik toen gemaakt, inderdaad met een gedachte. Het is deels heel strak en deels met een geschreven lettertype, om die overgang die jullie wilden bewerkstelligen weer te geven. Ik heb dus geprobeerd die festivalvorm terug te laten komen naast de dingen die er al waren. Dat vernieuwende is er altijd in gebleven. Het is eigenlijk steeds meer geworden. Zo kwam er in de Corona tijd bijvoorbeeld dat hybride organiseren bij. Het is altijd in ontwikkeling.’

En toen kwam het jubileum en vroegen wij je de poster te maken, wat kwam er toen in je op?

‘Ik heb eigenlijk doorgeborduurd op toen. Als je het puur beschouwd is het een combinatie van 10 jaar. Van wat heb je gedaan, waar wil je naar toe en wat wil je vertellen? Kijk, het ging van een seminar, via een reeks van bijeenkomsten, met een borrel, een netwerk en een groot congres naar wat nieuws. En nu is het weer een stap verder. Jullie kunnen je hele ‘know how’ bij anderen kwijt door dingen voor derden te organiseren. Zover is het dus al.’

En hoe heb je dat vertaald dan?

‘Het was bij jullie altijd al heel erg op kansen gericht met ook steeds een bepaalde mate van reuring erin. In de poster heb ik dat geprobeerd terug te laten komen. Die reuring, maar ook altijd dat eigenzinnige. Het lijkt soms nonchalance, maar dat is het niet. Het is een bepaalde stijl die heel erg bij jullie past. Het mag wel wat recalcitrant zijn, maar in de goede zin van het woord. Een festival met een eigen smoel. Het heeft met de sprekers natuurlijk ook een heel andere grondslag dan de traditionele muziekfestivals. Daarom heb ik gekozen voor het ‘talk of the town’-concept, dat je in de posters terugziet. Dat staat enerzijds voor de reuring omdat er wat gebeurt, er is iets gaande. Maar anderzijds dus omdat de hoofdmoot van het concept ‘talk’ is via de sprekers. Daar onderscheid je je mee, met sprekers in een festivalsetting.’

Heb je ook naar de voorgaande posters gekeken?

‘Ja natuurlijk, ik heb dat altijd gevolgd. Iedereen doet het op z’n eigen manier. Maar er moet een bepaalde mate van artisticiteit inzitten, die iedereen op z’n eigen manier invult. Ik ben er 10 jaar bij geweest en vond dat er -vanuit mijn ervaring- iets eigenwijs in mocht zitten. Jullie houden vast aan jullie eigen inzichten, zien overal kansen en doen geen concessies. En daar kreeg ik een bepaald beeld bij, dat ik hierin heb vertaald. Een eigen smoel. Letterlijk en figuurlijk door de vorm. De andere posters waren vaak meer met een beeld. Vond ik heel mooi altijd. Ik heb dit keer alleen gekozen voor een typografische vorm, omdat ik ook vaak wat aan het stoeien ben met letters. Ik vind dat vanuit het vak van ontwerpen een uitdaging om daar een karakter mee neer te zetten. De basis van communicatie is natuurlijk beeld en typografie integreren en ik vind het heel interessant om te kijken hoever je daar met letters alleen in kan komen. Ik heb er in dit geval een wat minder prominent beeld bij gezet: de mond omdat het om talk of the town gaat. En zo is de cirkel weer rond.’

 

Het mag wel wat recalcitrant zijn, maar in de goede zin van het woord.